JAN GRABOWSKI (1912-1998)
pseudonim Grab, urodzony 7 grudnia 1912 roku w Kętach Podlesiu. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w 1955 roku w pracowni malarskiej Zbigniewa Pronaszki. W 1967 roku odbył podróż artystyczna po krajach południowej Europy. Uprawiał przede wszystkim malarstwo sztalugowe o szerokim spektrum zagadnień, malarstwo ścienne, a także grafikę i rzeźbę, eksperymentował z wykorzystaniem nie malarskich materiałów w swoich kompozycjach. Jest autorem licznych polichromii o tematyce religijnej w kościołach katolickich głównie na południu kraju m.in. w Jeleśni, Bielsku-Białej, Bystrzycy Kłodzkiej, Lublinie, Międzylesiu, Pewli Małej koło Żywca, Wilamowicach i Wrocławiu oraz warmińskim Stawigudzie. Pomniki i rzeźby plenerowe jego autorstwa zdobią przestrzeń publiczną wewnątrz i wokół szpitali, bibliotek, kościołów, szkół, placów i parków wielu miast m.in. w Bielsku-Białej, Wilamowicach, Zatorze i Katowicach. Był członkiem Oddziału Bielskiego ZPAP, współzałożycielem grupy „Beskid”. Brał udział we wszystkich wystawach „Beskidu” oraz setkach wystaw w kraju i poza granicami, był wielokrotnie nagradzany, wyróżniany i odznaczany, m.in. nagrodą Prezydenta Miasta Bielska-Białej, nagrodą im. Gustawa Morcinka przyznawaną przez wydawnictwo „Epoka”, był laureatem „Sztalugi Juliana Fałata” (1977)– nagrody przyznawanej przez Beskidzkie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, dwukrotnym laureatem Bielskiej Jesieni, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Prace jego znajdują się w kolekcjach muzealnych, publicznych i prywatnych całego świata. W 1945 roku osiedlił się w Białej, gdzie mieszkał i pracował nieprzerwanie do śmierci.(oprac. TDB)